Herregistratie Supervisie & Intervisie

Terugkijkend ben ik dit traject begonnen omdat dit vooral moest voor mijn SKJ registratie. Na alle bijeenkomsten gevolgd te hebben, heb ik meer geleerd dan ik voorafgaand had verwacht. Ik heb mijzelf beter leren kennen en ontdekt waarom ik bepaalde denk/handelingspatronen heb.

Voor de toekomst wil ik zeker nog werken aan het veranderen van bepaalde handelingspatronen, maar ik ben wel milder voor mijzelf als dit niet direct succesvol lukt. Tijdens de bijeenkomsten vond ik het vooral erg fijn dat er totaal geen veroordelende sfeer hing. Ik heb de neiging om mezelf nogal te veroordelen en negatief te beoordelen. Door de sfeer kon ik dit makkelijker loslaten.

Al met al ben ik gewoon zeer tevreden over het traject zelf maar ook op de stappen die ik heb gezet.

Deze voorsupervisie was meer dan het verkrijgen van inzicht in de manier van werken. Het schrijven van het verslag. We zijn ook echt inhoudelijk met mijn persoonlijk leerproces aan de slag geweest en heeft me een stap verder gebracht in omgaan met en inzicht in mijn persoonlijke gevoelens. Ik heb mogen ervaren dat reflecteren me echt wel lukt.

Het was goed te merken dat er vanaf dag 1 een klik was in onze gesprekken. Je betrokken en open manier waarop je het gesprek leidde. Ook heb ik je positief kritische feedback als verhelderend en prettig ervaren.

Je hebt me geleerd dat supervisie vooral geen therapie is. Dat lijkt me een valkuil waar je voor uit moet kijken. Tegelijk kan het leerproces helend werken en dat heb ik persoonlijk zo ervaren. Het lijkt me mooi en dankbaar werk wanneer je anderen zo kunt helpen in hun leerproces, zoektocht om met hun situatie en relaties in hun werk om te gaan.

Peter, dank je wel.

Het traject vond plaats met op het juiste moment met de juiste supervisor. Peter heeft eigenlijk van al mijn supervisies en intervisies in het verleden een geheel gemaakt. In dit traject zijn een aantal zaken onder 1 noemer gebracht. Hoe zit ik in elkaar, wat zijn mijn motivaties”.

Uiteraard kan mijn manier van communiceren beter. Echter, dat het op mijn werk af en toe spaak liep, kwam m.n. voort it ontevredenheid met mijn bezigheden. Dit traject heeft mij geholpen om sneller stappen te zetten in de richting van een andere carriere. Door middel van dit traject ben ik bewuster gaan nadenken over mijn toekomst. Deze gesprekken hebben op het juiste moment plaatsgevonden. Ik stond op het punt om lange termijn verplichtingen aan te gaan, terwijl ik al twijfels had over mijn motivatie”.

Al met al heeft supervisie in jaar drie heeft er ook voor gezorgd dat ik zelfstandig diepgang kan krijgen in mijn reflecties.

En diepgang kan krijgen in andermans reflecties door middel van vragen stellen. Dit zorgt ervoor dat ik mijn visie op hulpverlening en mijn rol als professional kan verfijnen en kan sturen. Ook merk Ik dat ik gedurende afgelopen half jaar steeds meer mijn inzichten vanuit reflecties in de praktijk inzet. Ik merk dat ik zelfverzekerder ben geworden en (dankzij reflectie en supervisie) beter uitdagingen kan aangaan; zoals feedback geven aan de nieuwe stagiair. Ik maak daarnaast steeds meer keuzes aan de hand van de uitkomsten van mijn reflecties. Supervisie en reflectie neem ik zeker mee als hulpmiddel voor mij als professional.

Met een heel goed gevoel kijk ik terug op het supervisietraject. Zowel het spreken als het schrijven heeft mij als professional verder gebracht. Tijdens het traject heb ik al een en ander in de praktijk geoefend wat mij succeservaring heeft opgeleverd. Ik verwacht dat deze ervaring mij zal helpen om op deze weg verder te gaan en te blijven oefenen in het (h)erkennen van mijn gevoel en al dan niet om te zetten tot actie. Ik ben me er terdege van bewust dat in de loop van de tijd, als supervisie wat naar de achtergrond verschuift, de kans bestaat dat ik in oude valkuilen zal stappen.

De soms kritische vragen van de supervisor hebben mij aan het denken gezet en me inzicht gegeven in mijn eigen handelen. Het is van belang dat ik mensen om me heen heb, die mij kunnen blijven aanscherpen. Ik denk dat ik dit kan vinden bij mijn collega coördinatoren. Het is de bedoeling dat we op den duur een soort intervisie/werkgroep zullen vormen. De andere coördinatoren zijn allen in staat om door te vragen en feedback te geven. Aan mij de taak om te blijven nadenken over situaties die van belang zijn om te bespreken met een ander.

Voor nu kan ik zeggen dat de gestelde doelen in de nulmeting voldoende aan bod zijn geweest. Er is in die zin niets blijven liggen. In de midden evaluatie heb ik aangegeven dat ik mijn supervisietraject ervaar als een soort gelaagdheid waarbij ik steeds meer bij mijzelf en mijn kernwaarden kom. Het is de kunst om door dagelijkse drukte en vermoeidheid die ik daarbij soms ervaar niet “onder te sneeuwen” en er daardoor weer laagjes bovenop